Albert Vigoleis Thelen
De zwarte heer Bazetub
Het Thelen Genootschap heeft zich ingezet dit tweede meesterwerk van Thelen door Wil Boesten te laten vertalen. De vertaling is verschenen bij Uitgeverij Cossee. 
Indachtig het adagium van Teixeira de Pascoaes - Thelens beschermheer tijdens WOII in Portugal - ‘De waarheid is niet meer dan een legende’, fabuleert Vigoleis er in de Bahßetup weer ongeremd op los. Terwijl hij thuis - in de 3e Helmersstraat - eigenlijk moet schrijven aan zijn grote ‘memoriaal’ Het Eiland van het Tweede Gezicht, laat de schrijver zich overhalen een Braziliaanse rechtsgeleerde als tolk en begeleider bij te staan tijdens diens gewichtige bezoek aan de Nederlandse hoofdstad. Een waarlijk lucratievere bezigheid dan schrijven.
Meneer Bahßetup blijkt zwart te zijn (in 1952 geen onopvallend verschijnsel) en dankt zijn bijnaam aan de onenigheid met de louche Italiaanse hotelbaas van het Pays-Bas (nu Hotel L’ Europe) waarin het koude water in des juristen ‘bathtub’ een rol speelt.
De wederwaardigheden van die dagen hebben hun neerslag gevonden in Der Schwarze Herr Bahßetup, dat je kunt lezen als een de ‘Ulysses’ van de Lage Landen (…), maar evengoed als een welhaast halucinogene reisgids door Amsterdam, waarin de aangehaalde verhalen en anekdotes wedijveren in geestigheid en ongeloofwaardigheid. En anders is het wel een Tijl Uilenspiegel revisited.
Zoals Vigoleis op Mallorca schitterde als uit-de-duim-zuig-reisleider (men leze Het Eiland), zo speldt hij de Braziliaan onder zijn hoede in dit boek de mouwen tjokvol met de meest bizarre verklaringen voor de meest voor de handliggende vraagstukken en fenomenen (de talloze fietsers in Amsterdam; de hebbelijkheid van de Amsterdammers van alles en nog wat in de grachten te kwakken; de vraag of Amsterdam niet eigenlijk Haringrad had moeten heten en ga zo maar eindeloos door).
De rechtsgeleerde, die overigens in Nederland verblijft voor een rechtszaak over visserijrechten, die zijn land heeft aangespannen bij het internationaal gerechtshof in Den Haag, laat het zich allemaal welgevallen. Als Braziliaan behept met een vergelijkbaar gevoel voor ‘werkelijkheid’ als Vigoleis, schuimt de jurist met Thelen de stad af. Ze raken onder meer verzeild bij een politiserende barbier, bij de Boldoot-walkure aan het Rokin met haar onwaarschijnlijke boezemcongestie die de Braziliaan bedwelmt; bovendien koestert de rechtsgeleerde – die het geld in grote coupures uiterst los in de zak heeft zitten - de wens walvissen te kopen en betreedt daartoe een herenmodezaak….
Oorspronkelijke uitgave
Maart 2016
En zo ziet de eerste alinea er uit.
